Πρόγραμμα Ακολουθιών Δ΄ Εβδομάδας Νηστειών

 

Δ’ Εβδομάδα Νηστειών

Τετάρτη 30 Μαρτίου.   

O Εσπερινός και ή Θ. Λειτουργία των Προηγιασμένων Τ. Δώρων ……... 7:30 π. μ.

Παρασκευή 1 Απριλίου.  

Αγιασμός .…......…………………………..……….  8:00 π. μ.

Το Μ. Απόδειπνο και η Ακολουθία των Δ΄ Χαιρετισμών ....…..…………. 7:00 μ. μ.

Σάββατο 2 Απριλίου.

Ο Εσπερινός ..…..………………...……………………………………….….. 6:00 μ. μ.

Κυριακή 3 Απριλίου. Δ΄ Νηστειών. Αγ. Ιωάννου της Κλίμακος.

Ο Όρθρος, και η Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου ….................… 7:30 - 10:00 π. μ

Read More

Κυριακή Γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως)

 

Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει σήμερα αυτό το Μέγα όπλο κατά των δαιμόνων αυτόν τον φύλακα της Οικουμένης αυτό το τρόπαιο της Αναστάσεως τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Χριστού, για να μας δώσει θάρρος και δύναμη στη συνέχιση του δύσκολου πνευματικού μας αγώνα. Έχοντας διανύσει αγαπητοί μου αδελφοί το μέσον της Νηστείας και προσκυνώντας τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, δείχνουμε ότι γινόμαστε και εμείς οι αμαρτωλοί μέτοχοι των παθημάτων του Χριστού, και αναδεικνυόμαστε κοινωνοί της Αναστάσεως Του. Όχι μόνο η περίοδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αλλά ολόκληρη η ζωή μας είναι μία σταυρική και ανηφορική πορεία, με μια λέξη Σταυροαναστάσιμη, που στοχεύει στη νέκρωση του κοσμικού φρονήματος και στη Ανάστασή μας από την φθορά της αμαρτίας και τον πνευματικό θάνατο πού αυτή επιφέρει.

Η πορεία μας αυτή δεν εύκολη. Χαρακτηρίζεται ως σταυρός και ανήφορος, τον οποίο σήμερα ο Χριστός, μας προτρέπει να σηκώσουμε και να Τον ακολουθήσουμε, στο Γολγοθά και στην Ανάσταση. “Όποιος θέλει να έλθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του κι ας με ακολουθήσει”, θα μας πει, θέλοντας να μας δείξει ότι ο δρόμος της αυτοθυσίας, ο δρόμος της αγάπης, ο δρόμος μακριά από τον προσωπικό μας εγωισμό, είναι μεν δύσκολος, αλλά οδηγεί στη σωτηρία και την όντως ζωή. Και συνεχίζει, “ποιό το όφελος, αν κανείς κερδίσει όλο τον κόσμο, αλλά ζημιωθεί την ψυχή του; ή τί μπορεί να δώσει ως αντάλλαγμα για την ψυχή του; γι αυτό και όποιος ντραπεί εμένα και τους λόγους μου σε τούτη τη γενεά την αμαρτωλή, και ο Υιός του ανθρώπου θα τον αποστραφεί όταν θα έλθει μέσα στην δόξα του Θεού-Πατρός, συνοδευόμενος από τους αγίους Αγγέλους”.

Είναι μία πορεία με σημείο αναφοράς τον Σταυρό του Κυρίου, που αποτελεί το καύχημά μας, το στερέωμά μας, το κραταιό όπλο κατά του Διαβόλου, τη σωτηρία μας, την ελπίδα μας, την απαντοχή μας στους πειρασμούς, το σύμβολο της θυσίας του σαρκωθέντος Λόγου του Θεού και της Αναστάσεως του ανθρωπίνου γένους, το καύχημα και την χαρά της Εκκλησίας. Αν θέλουμε να Τον ακολουθήσουμε, αν θέλουμε να είμαστε μαζί του, οφείλουμε αγόγγυστα και με πίστη να σηκώσουμε τον δικό μας προσωπικό σταυρό και να Τον ακολουθήσουμε. Δύσκολη η πορεία και κουραστική. Η ανταμοιβή όμως γι’ αυτό είναι η σωτηρία της ψυχής μας, και η εξασφάλιση της Αναστάσεως και της όντως ζωής. Δύσκολος ο δρόμος αλλά μεγάλο το αντάλλαγμα και σίγουρο, αφού το εγγυάται το ίδιο το στόμα του Αγίου Θεού. Έχουμε όμως και άλλη επιλογή, να  ακολουθήσουμε τον άλλο δρόμο, δηλαδή να αρνηθούμε το Χριστό και να περιφρονήσουμε τα λόγια Του, να εγκαταλείψουμε τον πνευματικό μας αγώνα, τότε όμως και Εκείνος θα αποστρέψει το πρόσωπο του από εμάς και θα μας αρνηθεί κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του. Τότε θα έχουμε χάσει οριστικά την ψυχή μας, και θα στερηθούμε τη χαρά της Αναστάσεως και της αιωνιότητας.  Όλα αυτά πρέπει να τα διαφυλάττουμε βαθιά στην ψυχή μας, ώστε να μη δειλιάσουμε, να μην εγκαταλείψουμε τον πνευματικό μας αγώνα. Ας προστρέξουμε λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί να πάρουμε δύναμη από τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας, ας τονωθούμε πνευματικά από τα λόγια του Χριστού, και ας συνεχίσουμε τον αγώνα μας ο καθένας μας με αμείωτη διάθεση γι’ αυτήν την πορεία προς την ευλογημένη Ανάσταση. Σταυροαναστάσιμη η ζωή του χριστιανού αλλά ευωδιάζει παράδεισο. Σταυρό μας έδειξε ο Χριστός αλλά μας έδειξε και Ανάσταση. Ας αφήσουμε στην άκρη το κοσμικό μας φρόνιμα ας αποτινάξουμε από πάνω μας τον παλαιό άνθρωπο και ας ενδυθούμε τον νέο τον ανακαινισμένο αυτόν που πλάστηκε να ζει στον Παράδεισο.

π.Ι.Κ

 

Read More

Ευαγγελική περικοπή Κυριακής Γ' Νηστειών.

 

(Σταυροπροσκυνήσεως)

Μάρκ. η΄ 34 – θ´ 1

Εἶπεν ὁ Κύριος. Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική

Εἶπεν ὁ Κύριος: «Ὅποιος θέλει νά μέ ἀκολουθήσει, ἄς ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, ἄς σηκώσει τό σταυρό του κι ἅς μέ ἀκολουθεῖ. Γιατί ὅποιος θέλει νά σώσει τή ζωή του θά τή χάσει· ὅποιος ὅμως χάσει τή ζωή του ἐξαιτίας μου καί ἐξαιτίας τοῦ εὐαγγελίου, αὐτός θά τή σώσει. Τί θά ὠφεληθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἄν κερδίσει ὁλόκληρο τόν κόσμο ἀλλά χάσει τή ζωή του; Τί μπορεῖ νά δώσει ὁ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα γιά τή ζωή του; Ὅποιος, ζώντας μέσα σ΄ αὐτή τή γενιά τήν ἄπιστη κι ἁμαρτωλή, ντραπεῖ γιά μένα καί γιά τή διδασκαλία μου, θά ντραπεῖ γι΄ αὐτόν καί ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, ὅταν ἔρθει μέ ὅλη τη λαμπρότητα τοῦ Πατέρα του, μαζί μέ τούς ἁγίους ἀγγέλους». Τούς ἔλεγε ἀκόμη ὁ Ἰησοῦς: «Σᾶς βεβαιώνω πώς ὑπάρχουν μερικοί ἀνάμεσα σ΄ αὐτούς πού βρίσκονται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δέ θά γευτοῦν τό θάνατο, πρίν δοῦν νά ἔρχεται δυναμικά ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

Read More

Ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου

 Το Απολυτίκιον της εορτής, μας φανερώνει, ποια μεγάλη θεομητορική εορτή πανηγυρίζει η Εκκλησία μας:

«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον, και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις. Ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται, και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν: Χαίρε Kεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου».

Όταν η Ελισσάβετ ήταν στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία και της είπε: Χαίρε, συ που είσαι προικισμένη με την χάρι του Θεού! Είσαι ευλογημένη από τον Θεό περισσότερο από όλες τις γυναίκες».

Εκείνη ταράχτηκε με την παρουσία του αλλά και με τα λόγια του. Προσπάθησε να εξηγήσει αυτόν τον χαιρετισμό του αγγέλου και τότε τον άκουσε να της λέει: « Μη φοβάσαι Μαριάμ, ο Θεός σου έδωσε την χάρη Του. Θα μείνεις έγκυος , και θα γεννήσεις Υιό και θα τον ονομάσεις Ιησού. Θα γίνει μέγας και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου , και η βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος». Η Μαριάμ απόρησε : «Πώς θα γίνει αυτό , αφού άνδρα δεν γνωρίζω;»

Και ο άγγελος της εξήγησε: « Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει επάνω σου και θα σε καλύψει η δύναμη του Θεού, γιαυτό και το Άγιο παιδί θα ονομαστεί Υιός του Θεού. Μάθε ακόμη ότι η συγγενής σου Ελισσάβετ , συνέλαβε γιο στα γηρατειά της, και ενώ ήταν στείρα, τώρα είναι στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης».

Η Μαριάμ απάντησε: «Είμαι δούλη Κυρίου , ας γίνει το θέλημά Του, σύμφωνα με τα λόγια σου».

Ο διάλογος αυτός, Αρχάγγελου- Παρθένου, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, είναι το αντίδοτο, αυτό που διαγράφει τον διάλογο διαβόλου- Εύας στον «κήπο της Εδέμ».

Εκεί η πρώτη Εύα , χωρίς να εξετάσει την πρόταση του διαβόλου , ανόητα και με εγωισμό, δέχτηκε και υπέκυψε στον πειρασμό, με όλες τις θλιβερές συνέπειες, τόσο γι’ αυτήν την ίδια, όσο και για όλο το ανθρώπινο γένος.

Εδώ τώρα η Παρθένος , με πλήρη ταπείνωση, θέλει να μάθει «πώς έσται τούτο», που είναι πέρα από κάθε λογική και πάνω από τους νόμους της φύσης.

Ύστερα η Μαριάμ, αποφάσισε να πάει στο σπίτι του Ζαχαρία, στον ορεινή Ιουδαία. Εκεί η Ελισσάβετ μόλις άκουσε τον χαιρετισμό της Μαρίας, σκίρτησε το βρέφος που ήταν στην κοιλιά της , πλημμύρισε με Άγιο Πνεύμα και είπε δυνατά: « Ευλογημένη συ ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες και ευλογημένο το παιδί που έχεις μέσα στα σπλάχνα σου. Και πώς έγινε η τιμή αυτή σε μένα, να με επισκεφτεί η μητέρα του Κυρίου μου; Γιατί μόλις έφτασε στα αυτιά μου η φωνή σου, σκίρτησε το βρέφος από αγαλλίαση στα σπλάγχνα μου. Και είσαι μακάρια που πίστεψες ότι εκπληρώθηκαν τα λόγια που σου είπε ο Κύριος».

Η Μαριάμ είπε πάλι: «Η ψυχή μου δοξάζει τον Κύριο και αγαλλιάζει το Πνεύμα μου, υπό την σκέπη του Θεού και Σωτήρα μου. Γιατί έσκυψε στην ταπεινή δούλη Του, και να, από τώρα θα με μακαρίζουν όλες οι γενιές, γιατί έκανε σε μένα θαυμάσια έργα».

Ο φιλάνθρωπος και ελεήμων θεός που πάντοτε φροντίζει το πλάσμα Του με την άπειρη στοργή Του, θέλοντας να βγάλει από την υποδούλωση στην αμαρτία τον άνθρωπο, και να τον απαλλάξει από τα διαβολικά πάθη της ατιμίας και της ειδωλολατρίας, αποφάσισε να στείλει τον Υιό Του τον μονογενή, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, σαν άνθρωπο στον κόσμο, για να αντιμετωπίσει τον διάβολο τις τέχνες του…

.. Αν μπορούσαμε να δούμε τα χαρακτηριστικά του προσώπου της, την στάση του σώματός της, το βλέμμα της, θα καταλαβαίναμε κάπως, τα αισθήματα μιας αγνής και καθαρής καρδιάς, μιας ψυχής ταπεινής, ενός νου που έχει υψωθεί από τα εγκόσμια και κατέστη η εκλεκτή του Θεού στη διακόνηση του «απ’ αιώνος απόκρυφου μυστηρίου», δηλαδή της ενανθρώπισης του Λόγου για την σωτηρία όλου του ανθρωπίνου γένους…

… Βαθύτατη η σημασία του θαύματος, να έρχεται ο Δημιουργός στην μήτρα της Παρθένου και ο Κύριος των όλων να παίρνει θέση ανάμεσα στους δούλους. Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας λέει σχετικά, ότι αυτό έγινε «όχι απογυμνώνοντας τον εαυτό Του από την εξουσία Του, αλλά προσλαμβάνοντας τον δούλο. Όχι αποβάλλοντας τον πλούτο, αλλά μεταδίδοντας τον στον φτωχό. Όχι ξεπεύτοντας από τα ύψη Του αλλά εξυψώνοντας τον ταπεινό».

Ας προσθέσουμε εδώ, ότι για μας τους Έλληνες η 25η Μαρτίου είναι και εθνική εορτή . Γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την επίσημη κήρυξη της επανάστασης κατά των Τούρκων, βαρβάρων (επιεικώς), από τον ευλογημένο Ιεράρχη μας, τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, στην Μονή της Αγίας Λαύρας. Εκεί ευλόγησε τον Αγώνα φωνάζοντας: «Αναστήτω η Ελλάς και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτής».

Έτσι εξηγείται, γιατί οι απανταχού Ορθόδοξοι Έλληνες , τιμούν, γεραίρουν και πανηγυρίζουν, την 25η Μαρτίου, με κάθε επισημότητα , Εθνική Υπερηφάνεια και θρησκευτική κατάνυξη.

 

Από το : «Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ»

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ

ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΜΑΡΤΙΟΣ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

-ΦΥΛΛΟ 99

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

Πηγή:Έως Εσχάτου της γης

Read More

Πρόγραμμα Ακολουθιών Γ΄ Εβδομάδας Νηστειών

 

 Γ΄ Εβδομάδα Νηστειών

Τετάρτη 23 Μαρτίου.

Η Ενάτη Ώρα και ή Θ. Λειτουργία των Προηγιασμένων Τ. Δώρων .......…..…. 6:00 μ. μ.

Πέμπτη 24 Μαρτίου.

Ο Μέγας Εσπερινός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ....……….…....……… 6:00 μ. μ.

Παρασκευή 25 Μαρτίου.

Ο Όρθρος η Θεία Λειτουργία ....…...…………………………………. 7:00 - 10:00 π. μ.

Η Δοξολογία για την Εθνική Επέτειο ....……..……………………… 10:00 - 10:15 π. μ.

Ο Εσπερινός και η Ακολουθία των Γ΄ Χαιρετισμών .......…...…….…………. 6:30 μ. μ.

Σάββατο 26 Μαρτίου. Σύναξις Αρχαγγέλου Γαβριήλ

Όρθρος και Θεία Λειτουργία …...….....…..…………………………… 7:30 - 10:00 π. μ.

Ο Εσπερινός .…..……..…………………………………………………….….. 6:00 μ. μ.

Κυριακή 27 Μαρτίου. Γ΄ Νηστειών. Της Σταυροπροσκυνήσεως.

Ο Όρθρος, η Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου και η λιτάνευση του Τιμίου Σταυρού ……..…… 7:30 - 10:15 π. μ.

Το Μ. Απόδειπνο και η Ακολουθία των Χαιρετισμών  του Τιμίου Σταυρού.......…......……. 7:00 μ. μ.

Read More

Κυριακή Β΄ Νηστειών (Η θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ)

Ο Ευαγγελιστής Μάρκος  αγαπητοί μου αδελφοί  μας διηγείται σήμερα ένα θαύμα,  την θεραπεία ενός παραλύτου στην πόλη Καπερναούμ, όπου ο Χριστός είχε πάει για να διδάξει τον λαό. Γενικότερα στα σπίτι που βρισκόταν ο Χριστός επικρατούσε το αδιαχώρητο, από το πλήθος που είχε συναχθεί για να Τον ακούσει, αυτό βλέπουμε να γίνετε κι εδώ, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που μετέφεραν  αυτόν τον παράλυτο να μη μπορούν να προσεγγίσουν. Βλέποντας αυτόν τον κόσμο πήραν απόφαση να χαλάσουν την στέγη, να αφαιρέσουν δηλαδή τα κεραμίδια και να κατεβάσουν με σχοινιά το κρεβάτι με τον παράλυτο μπροστά στα πόδια του Ιησού. Εκείνος, μόλις είδε την πίστη των ανθρώπων, λέει στον παράλυτο παιδί μου, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί. Αγανάκτησαν οι γραμματείς, καθώς σκέφτηκαν ότι μόνον ο Θεός έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, και ο καρδιογνώστης Κύριος τους ρωτά “γιατί σκέφτεστε πονηρά; τί είναι ευκολότερο, να πω ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες σου, ή να πω σήκω και πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα;” Και για να δείξει σε όλους ότι έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, στρέφεται στον παράλυτο και τον διατάζει να σηκωθεί. Κι εκείνος σηκώθηκε, πήρε το κρεβάτι του στους ώμους και επέστρεψε στο σπίτι του, αφήνοντας πίσω του όλους να δοξάζουν τον Θεό και να λένε ότι ποτέ δεν είχαν δει τόσο μεγάλο θαύμα.

Δεν είναι τυχαία αγαπητοί μου αδελφοί η σημερινή  διήγηση, κάτι θέλει να μας δείξει και να μας τονίσει ιδιαίτερα αυτές τις μέρες της νηστείας ο Χριστός.  Μέσα από αυτό το θαύμα θέλει δείξει τη σπουδαιότητα και την σημασία της αφέσεως των αμαρτιών μας από τον Θεό, σημασία πολύ μεγαλύτερη από την ίαση οποιουδήποτε σωματικού νοσήματος.

Συχνά προστρέχουμε στη χάρη Του να μας βοηθήσει και να μας απαλλάξει από προβλήματα που σχετίζονται με τη σωματική μας υγεία, ή ακόμα χειρότερα με προβλήματα που έχουν να κάνουν  με  τις βιοτικές μας ανάγκες. Και πράγματι τις περισσότερες φορές ανταποκρίνεται στα αιτήματά μας, ιδιαίτερα όταν αυτά συνοδεύονται με πίστη και με θέρμη καρδίας.

Ωστόσο, πέρα από τα καθημερινά, πέρα από τα υλικά αγαθά ή τα θέματα που έχουν να κάνουν με την  υγεία μας, βρίσκεται η υπέρτατη ανάγκη για την παρά Θεό συγχώρεση, για την άφεση των αμαρτιών μας, για την αποκατάσταση της  σχέσεως μας με τον Θεό και τον πλησίον, μέσα από την χάρη και την ευεργεσία του Αγίου Πνεύματος. Επομένως, αν θεωρούμε σημαντική την ανταπόκριση του Θεού στα κάθε είδους αιτήματά μας, ακόμη περισσότερο σημαντικό είναι να ανταποκρίνεται στο αίτημά μας για άφεση των αμαρτιών μας.

Υπάρχει όμως και ένα ακόμα βασικό στοιχείο  αγαπητοί μου αδελφοί για να συντελεστή το θαύμα, και αυτό δεν είναι άλλο από την πίστη μας στο Θεό. Μας το είπε άλλωστε πως αν έχουμε πίστη όσο ο κόκκος του σιναπιού μπορούμε να μετακινήσουμε βουνά. Η πίστη είναι αυτή η κινητήριος δύναμη που ελκύει τη χάρη του Αγίου Θεού και τον φέρνει δίπλα μας προστάτη και βοηθό. Δυστυχώς έχουμε χάσει το μέτρο και δεν καταλαβαίνουμε πολλές φορές τι αιτούμαστε απ’ Αυτόν. Ζητούμε πολλές φορές επίμονα και επιτακτικά  να δούμε ένα θαύμα για να πιστέψουμε, δικαιολογώντας τρόπον τινά το έλλειμμα πίστεως μέσα μας, ή την αμφισβήτηση σε κάθε τι που υπερβαίνει τα όρια του αισθητού ή της επεξεργασίας μέσα από τη λογική. Όμως ακόμα κι αν δούμε ένα θαύμα, σπεύδουμε και πάλι να το αμφισβητήσουμε, κάνουμε τα πάντα πολλές φορές ώστε να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας και να θρέψουμε τον δαιμονικό εγωισμό μας για την απιστία μας.

Αυτό που μας προτρέπει ο Θεός είναι να μην μένουμε μόνο στα εξωτερικά στοιχεία τα οποία είναι πρόσκαιρα, αλλά να εμβαθύνουμε στην καλλιέργεια της ψυχής με στοιχεία που θα μας σώσουν όπως η πίστη, η συγχώρεση, η αγάπη στον πλησίον,  η νηστεία και η προσευχή.

Σκεφτείτε ότι με μια λέξη απάλλαξε τον παράλυτο από την ασθένεια και με μια λέξη του αφαίρεσε τις αμαρτίες, γιατί λοιπόν να μην το κάνει και για όλους εμάς.  Αυτά μας τονίζει σήμερα το Ευαγγέλιο αγαπητοί μου αδελφοί, αυτά  τα δύο στοιχεία, την ανάγκη για σταθερή πίστη προς τον Θεό ώστε να ελκύσουμε τη χάρη Του και την ανάγκη να στραφούμε προς τον έσω άνθρωπο για να επιτύχουμε την  ίαση του πνευματικού μας κόσμου διά της αφέσεως των αμαρτιών μας από τον ίδιο τον Ζωοδότη Θεό.

π.Ι.Κ

Read More

Ευαγγελική περικοπή Κυριακής Β' Νηστειών.

 

Η θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ

Μάρκ. β΄ 1 - 12

1 Και εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι᾿ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. 2 καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. 3 καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. 4 καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. 5 ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 6 ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· 7 τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; 8 καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 9 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 10 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ. 11 σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 12 καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική

Έπειτα από μερικές μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι.  Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα και τους κήρυττε το μήνυμά του.  Έρχονται τότε μερικοί προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα  Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από ’κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος.  Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες».  Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους:  «Μα πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας το Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός».  Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας;  Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: “σου συγχωρούνται οι αμαρτίες” ή να του πω, “σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”;  Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί πάνω στη γη αμαρτίες» — λέει στον παράλυτο:  «Σ’ εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ’ όλους βγήκε έξω, έτσι που όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό: «Τέτοια πράγματα», έλεγαν, «ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει!»

Read More

Κυριακή α΄ Νηστειών (Της Ορθοδοξίας)

 

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας  αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η πρώτη της αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ονομάζεται έτσι γιατί εορτάζουμε την αναστήλωση των ιερών εικόνων και τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας έναντι της αιρέσεως της εικονομαχίας. Και είναι τόσο σπουδαίο για την ζωή της Εκκλησίας αυτό το γεγονός, γιατί μέσα από την αποδοχή και την προσκύνηση των ιερών εικόνων επιβεβαιώνεται και διατρανώνεται η Ορθόδοξη πίστη και διδασκαλία σχετικά με την ενανθρώπηση του Χριστού και το σωτήριο Πάθος Του, αλλά και με τις ευεργεσίες που παρέχουν στους πιστούς οι Άγιοι που ευαρέστησαν τον Θεό.

Η επίθεση των εικονομάχων κατά των εικόνων είχε ως αιχμή της την εικόνα του Χριστού και την εντολή του Θεού στο Δεκάλογο, που απαγορεύει την κατασκευή και την προσκύνηση των ειδώλων. Υποστήριζαν  δηλαδή από τη μια ότι οι εικόνες δεν είναι σύμφωνες με την εντολή του Θεού και δεν διαφέρουν από τα είδωλα, και από την άλλη ότι είναι βλασφημία κατά του Θεού να αγιογραφούμε την εικόνα του Χριστού, διότι η θεία φύση είναι απερίγραπτη.

Ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ο οποίος υπήρξε θερμός υποστηρικτής των ιερών εικόνων, πολύ σωστά διαπιστώνει ότι η μεν θεία φύση είναι απερίγραπτη, μετά όμως την ενανθρώπηση του Υιού, ο απερίγραπτος Θεός γίνεται περιγραπτός και η εικόνα του Χριστού αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτή την άρρηκτο ένωση των δύο φύσεων, της θείας και της ανθρώπινης, στο πρόσωπο του θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Επίσης ονομάζει τις εικόνες ( ως βιβλία των αγραμμάτων ). Η λατρεία αρμόζει και αποδίδεται μόνο στον Τριαδικό Θεό, ενώ τις εικόνες τις τιμούμε και τις προσκυνούμε, δηλαδή τις ασπαζόμαστε, γνωρίζοντας ότι “η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει”, σύμφωνα με τη φράση του Μεγάλου Βασιλείου. Δεν τιμούμε δηλαδή και δεν προσκυνούμε το ξύλο ή τα χρώματα της εικόνας, αλλά το πρόσωπο που εικονίζεται, τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους.

Οι ιερές εικόνες είναι επιπλέον χρήσιμες και διδακτικές για κάθε πιστό, αφού περιγράφουν με τρόπο παραστατικό τις αλήθειες της πίστεώς μας, τη σάρκωση του Λόγου του Θεού, τα θαύματα, το Πάθος και την Ανάστασή Του, επίσης τους άθλους των Μαρτύρων, τις μορφές και τους βίους των Αγίων. Συμπληρώνουν δηλαδή και επεξηγούν όσα η Αγία Γραφή και τα Συναξάρια των Αγίων μας αναφέρουν, και παράλληλα μας ωθούν σε εντατικότερους πνευματικούς αγώνες, ώστε να φτάσουμε  κι εμείς στα μέτρα των Αγίων.

Όλα αυτά τα θαυμαστά μας υπενθυμίζει ο σημερινός εορτασμός, στην αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ότι έχει παρέλθει προ πολλού  η σκιά του Νόμου και ότι βρισκόμαστε στην περίοδο της Χάριτος και της Απολυτρώσεως που ο Χριστός μας έφερε στον κόσμο. Μας υπενθυμίζει ακόμα να εντείνουμε τον πνευματικό μας αγώνα καθ’ όλη αυτή την περίοδο της μεγάλης νηστείας.

Η 7^η  Οικουμενική σύνοδος η οποία προαναφέραμε ήταν αυτή που καταδίκασε τα συγγράμματα των εικονομάχων και τους ίδιους τους εικονομάχους, που τους χαρακτήρισε αιρετικούς. Αναθεμάτισε τους εικονομάχους πατριάρχες και επισκόπους, ενώ δέχτηκε και συγχώρησε όσους εικονομάχους επισκόπους μετανόησαν. Αποφασίσθηκε να γίνουν δεκτοί αφού πρώτα καταθέσουν λίβελλο, έγγραφη ομολογία πίστεως, με την οποία να αποκηρύττουν τις προηγούμενες απόψεις τους.

Θεμελίωσε τη διδασκαλία για την τιμητική προσκύνηση των εικόνων, ανασκεύασε τον όρο της συνόδου της Ιέρειας (754) και αποκατάστησε όσους η σύνοδος εκείνη καταδίκασε, συγκεκριμένα τον πατριάρχη Γερμανό, τον Ιωάννη Δαμασκηνό και τον Γεώργιο Κύπριο.

Οι αποφάσεις της συνόδου έγιναν δεκτές χωρίς αντιδράσεις από τις δύο πλευρές. Αντέδρασαν μόνον οι Στουδίτες μοναχοί, οι οποίοι ενοχλήθηκαν από την κατά τη γνώμη τους επιεική στάση της συνόδου απέναντι στους κληρικούς που είχαν εκδηλωθεί με την πλευρά των εικονομάχων.

Η Σύνοδος εξέδωσε όρο και 22 κανόνες, σχετικούς με θέματα εκκλησιαστικής διοίκησης, ευταξίας, λατρείας και μοναχικού βίου.

Η Σύνοδος συνήλθε ως Οικουμενική και οι αποφάσεις της έγιναν δεκτές από όλες τις Εκκλησίες. Η αναγνώρισή της ωστόσο και η συναρίθμησή της ως Οικουμενική, για διάφορους λόγους, δεν ήταν απρόσκοπτη.

Μετά από την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο ακολούθησε μία ύφεση τριάντα χρόνων περίπου και με την άνοδο στο θρόνο του Λέοντα Ε’ του Αρμένιου (813-820) η έριδα αναθερμάνθηκε και ακολούθησε η δεύτερη φάση της διαμάχης.

Η κατάσταση άλλαξε όταν η Θεοδώρα άσκησε την αντιβασιλεία ως κηδεμόνας του ηλικίας τριών ετών γιου της, του διαδόχου Μιχαήλ Γ’ (842-867). Η Θεοδώρα τάχθηκε αμέσως υπέρ της αποκατάστασης των εικόνων, παύοντας κάθε δίωξη εναντίον των υποστηρικτών τους. Με την υπόδειξη της αυτοκράτειρας αναδείχθηκε πατριάρχης ο επί επταετία φυλακισμένος Μεθόδιος (843-847). Συνήλθε αμέσως σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη (Μάρτιος του 843), η οποία αποφάσισε την αναστήλωση των εικόνων. Έτσι η διαμάχη έπαψε πλέον και επισήμως να υπάρχει.

π.Ι.Κ

Read More