Κυριακή Β΄ Νηστειών (Η θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ)

Ο Ευαγγελιστής Μάρκος  αγαπητοί μου αδελφοί  μας διηγείται σήμερα ένα θαύμα,  την θεραπεία ενός παραλύτου στην πόλη Καπερναούμ, όπου ο Χριστός είχε πάει για να διδάξει τον λαό. Γενικότερα στα σπίτι που βρισκόταν ο Χριστός επικρατούσε το αδιαχώρητο, από το πλήθος που είχε συναχθεί για να Τον ακούσει, αυτό βλέπουμε να γίνετε κι εδώ, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που μετέφεραν  αυτόν τον παράλυτο να μη μπορούν να προσεγγίσουν. Βλέποντας αυτόν τον κόσμο πήραν απόφαση να χαλάσουν την στέγη, να αφαιρέσουν δηλαδή τα κεραμίδια και να κατεβάσουν με σχοινιά το κρεβάτι με τον παράλυτο μπροστά στα πόδια του Ιησού. Εκείνος, μόλις είδε την πίστη των ανθρώπων, λέει στον παράλυτο παιδί μου, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί. Αγανάκτησαν οι γραμματείς, καθώς σκέφτηκαν ότι μόνον ο Θεός έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, και ο καρδιογνώστης Κύριος τους ρωτά “γιατί σκέφτεστε πονηρά; τί είναι ευκολότερο, να πω ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες σου, ή να πω σήκω και πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα;” Και για να δείξει σε όλους ότι έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, στρέφεται στον παράλυτο και τον διατάζει να σηκωθεί. Κι εκείνος σηκώθηκε, πήρε το κρεβάτι του στους ώμους και επέστρεψε στο σπίτι του, αφήνοντας πίσω του όλους να δοξάζουν τον Θεό και να λένε ότι ποτέ δεν είχαν δει τόσο μεγάλο θαύμα.

Δεν είναι τυχαία αγαπητοί μου αδελφοί η σημερινή  διήγηση, κάτι θέλει να μας δείξει και να μας τονίσει ιδιαίτερα αυτές τις μέρες της νηστείας ο Χριστός.  Μέσα από αυτό το θαύμα θέλει δείξει τη σπουδαιότητα και την σημασία της αφέσεως των αμαρτιών μας από τον Θεό, σημασία πολύ μεγαλύτερη από την ίαση οποιουδήποτε σωματικού νοσήματος.

Συχνά προστρέχουμε στη χάρη Του να μας βοηθήσει και να μας απαλλάξει από προβλήματα που σχετίζονται με τη σωματική μας υγεία, ή ακόμα χειρότερα με προβλήματα που έχουν να κάνουν  με  τις βιοτικές μας ανάγκες. Και πράγματι τις περισσότερες φορές ανταποκρίνεται στα αιτήματά μας, ιδιαίτερα όταν αυτά συνοδεύονται με πίστη και με θέρμη καρδίας.

Ωστόσο, πέρα από τα καθημερινά, πέρα από τα υλικά αγαθά ή τα θέματα που έχουν να κάνουν με την  υγεία μας, βρίσκεται η υπέρτατη ανάγκη για την παρά Θεό συγχώρεση, για την άφεση των αμαρτιών μας, για την αποκατάσταση της  σχέσεως μας με τον Θεό και τον πλησίον, μέσα από την χάρη και την ευεργεσία του Αγίου Πνεύματος. Επομένως, αν θεωρούμε σημαντική την ανταπόκριση του Θεού στα κάθε είδους αιτήματά μας, ακόμη περισσότερο σημαντικό είναι να ανταποκρίνεται στο αίτημά μας για άφεση των αμαρτιών μας.

Υπάρχει όμως και ένα ακόμα βασικό στοιχείο  αγαπητοί μου αδελφοί για να συντελεστή το θαύμα, και αυτό δεν είναι άλλο από την πίστη μας στο Θεό. Μας το είπε άλλωστε πως αν έχουμε πίστη όσο ο κόκκος του σιναπιού μπορούμε να μετακινήσουμε βουνά. Η πίστη είναι αυτή η κινητήριος δύναμη που ελκύει τη χάρη του Αγίου Θεού και τον φέρνει δίπλα μας προστάτη και βοηθό. Δυστυχώς έχουμε χάσει το μέτρο και δεν καταλαβαίνουμε πολλές φορές τι αιτούμαστε απ’ Αυτόν. Ζητούμε πολλές φορές επίμονα και επιτακτικά  να δούμε ένα θαύμα για να πιστέψουμε, δικαιολογώντας τρόπον τινά το έλλειμμα πίστεως μέσα μας, ή την αμφισβήτηση σε κάθε τι που υπερβαίνει τα όρια του αισθητού ή της επεξεργασίας μέσα από τη λογική. Όμως ακόμα κι αν δούμε ένα θαύμα, σπεύδουμε και πάλι να το αμφισβητήσουμε, κάνουμε τα πάντα πολλές φορές ώστε να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας και να θρέψουμε τον δαιμονικό εγωισμό μας για την απιστία μας.

Αυτό που μας προτρέπει ο Θεός είναι να μην μένουμε μόνο στα εξωτερικά στοιχεία τα οποία είναι πρόσκαιρα, αλλά να εμβαθύνουμε στην καλλιέργεια της ψυχής με στοιχεία που θα μας σώσουν όπως η πίστη, η συγχώρεση, η αγάπη στον πλησίον,  η νηστεία και η προσευχή.

Σκεφτείτε ότι με μια λέξη απάλλαξε τον παράλυτο από την ασθένεια και με μια λέξη του αφαίρεσε τις αμαρτίες, γιατί λοιπόν να μην το κάνει και για όλους εμάς.  Αυτά μας τονίζει σήμερα το Ευαγγέλιο αγαπητοί μου αδελφοί, αυτά  τα δύο στοιχεία, την ανάγκη για σταθερή πίστη προς τον Θεό ώστε να ελκύσουμε τη χάρη Του και την ανάγκη να στραφούμε προς τον έσω άνθρωπο για να επιτύχουμε την  ίαση του πνευματικού μας κόσμου διά της αφέσεως των αμαρτιών μας από τον ίδιο τον Ζωοδότη Θεό.

π.Ι.Κ