Διπλούς ο Δείπνος· πάσχα γάρ νόμου φέρει και πάσχα καινόν, Αίμα, Σώμα Δεσπότου.

 

Διπλός είναι ο Δείπνος, παρουσιάζει και το Πάσχα του Μωσαϊκού Νόμου (το οποίον εόρταζαν οι Εβραίοι εις ανάμνησιν της εξόδου των εκ της Αιγύπτου) και το νέον Πάσχα, το Αίμα και το Σώμα του Δεσπότη Χριστού (την θέσπιση και την παράδοση του Μυστηρίου της θ. Ευχαριστίας)

*************

Του δείπνου σου τού μυστικού, σήμερον Υιέ Θεού, κοινωνόν μέ παράλαβε. ού μή γάρ τοις έχθροίς σου τό μυστήριον ειπω, ού φίλημα σοί δώσω καθάπερ ό Ιούδας άλλ’ ώς ό ληστής ομολογώ σοί. Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου.

*************

Στὸ Μυστικό Σου Δεῖπνο δέξου με σήμερα νὰ συμμετάσχω, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ. Σὲ κανέναν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς Σου δὲ θὰ μιλήσω γιὰ τὸ Μυστήριο τοῦτο· οὔτε θὰ σοῦ δώσω φίλημα προδοσίας ὅπως ἔκανε ὁ Ἰούδας. Ἀλλὰ ὅπως ὁ Ληστὴς πάνω στὸν σταυρὸ Σὲ παρακαλῶ, θυμήσου με, Κύριε, ὅταν ἔρθεις στὴ Βασιλεία Σου.

«Μυσταγωγῶν σου, Κύριε, τοὺς μαθητάς, ἐδἰδασκες λέγων· Ὦ φίλοι, ὁρᾶτε, μηδεὶς ὑμᾶς χωρίσει μου φόβος· εἰ γὰρ πάσχω, ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ κόσμου. Μὴ οὖν σκανδαλίζεσθε ἐν ἐμοί· οὐ γὰρ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχήν μου λύτρον ὑπὲρ τοῦ κόσμου. Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ, ἐμὲ μιμεῖσθε· ὁ θέλων πρῶτος εἶναι ἔστω ἒσχατος· ὁ δεσπότης ὡς ὁ διάκονος· μείνατε ἐν ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε· ἐγὼ γάρ εἰμι τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος».

***********

Εισάγων Κύριε τους μαθητές σου στο μέγα μυστήριο του Πάθους  τους δίδασκες λέγοντας, Φίλοι μου προσέξτε να μη σας χωρίσει κανένας φόβος από μένα. Εάν πάσχω, πάσχω όχι εξ αδυναμίας,  αλλά εκουσίως για να σώσω τον κόσμο. Μην κλονίζεσθε λοιπόν απέναντί μου διότι δεν ήλθα στη γη για να υπηρετηθώ και να δοξασθώ, αλλά για να δώσω τη ζωή μου ως λύτρον και να εξαγοράσω τον κόσμο εκ της αμαρτίας. Εάν λοιπόν είσθε φίλοι μου και με αγαπάτε,  εμένα να μιμείσθε,  το δικό μου παράδειγμα να ακολουθείτε. Όποιος θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, ας γίνει με την ταπείνωσή του απέναντι των άλλων τελευταίος. Ο κύριος, ο αφέντης ας γίνει όπως ο υπηρέτης. Μείνετε δια της πίστεως ενωμένοι με εμένα για να φέρετε πλούσιο καρπό αρετής,  όπως το ωραίο και μεγάλο σταφύλι.  Εσείς είστε οι κλάδοι και εγώ είμαι η ρίζα,  η αληθινή κληματαριά,,  η οποία μεταδίδει στα κλαδιά τους ζωοποιούς χυμούς.

Read More

Ίδε ο Άνθρωπος

 

      

Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει. Αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾿ αὐτόν. τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. Πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ Κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Ησ. 53,4-6 

******

Αυτός όμως φέρει επάνω του το βαρύ φορτίον των αμαρτιών μας. Εβυθίσθη στον πόνον και την οδύνην, και ημείς εν τη πλάνη μας ενομίσαμεν, ότι αυτός ευρίσκετο εις την οδυνηράν αυτήν πληγήν και συμφοράν, επειδή ετιμωρείτο εκ μέρους του Θεού δι' ίδικάς του αμαρτίας. Αυτός όμώς ετραυματίσθη δια τας ιδικάς μας αμαρτίας, εταλαιπωρήθη και υπέφερε δια τας ανομίας μας. Παιδευτική τιμωρία έπεσεν επάνω του δια την ιδικήν μας ειρήνην και σωτηρίαν. Χαρις δε εις την πληγήν εκείνου ημείς εθεραπεύθημεν. Ολοι ωσάν πρόβατα είχαμεν πλανηθή. Καθε άνθρωπος στον δρόμον και τον τρόπον της ζωής του επλανήθη. Δια τας ιδικάς μας αμαρτίας ο Κυριος παρέδωκεν αυτόν εις παθήματα και θάνατον.

Read More

Πρόγραμμα ακολουθιών Πάσχα

              

    

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2022

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Κυριακή των Βαΐων   17 Απριλίου

Όρθρος και Θεία Λειτουργία....7:30 - 10:15 π. μ.

Ακολουθία του Νυμφίου...................... :7:00 μ.μ.

Μεγάλη Δευτέρα  18 Απριλίου

Ακολουθία του Νυμφίου ………….......7:00 μ.μ.

Μεγάλη Τρίτη  19 Απριλίου

Ακολουθία του Νυμφίου ………….......7:00 μ.μ.

Μεγάλη Τετάρτη  20 Απριλίου

Μέγα Ευχέλαιο ………………….............5:30 μ.μ

Ακολουθία του Νυμφίου ………..........7:00 μ.μ.

Μεγάλη Πέμπτη  21 Απριλίου

Εσπερινός μετά της Θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου....7:30 π.μ.

Ακολουθία των Παθών……….............7:00 μ.μ.

Μεγάλη Παρασκευή  22 Απριλίου

Μ. Ώρες και Εσπερινός της Αποκαθηλώσεως……8:00 π.μ

Ακολουθία του Επιτάφιου Θρήνου……..7:00 μ.μ.

Μεγάλο Σάββατο  23 Απριλίου

Μ. Εσπερινός μετά της Θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου…...7:30 π.μ.

Παννυχίς. Τελετή Αναστάσεως  και  Θεία Λειτουργία……11:00 μ.μ.

Κυριακή του Πάσχα  24 Απριλίου

Εσπερινός Αγάπης ……………...........6:00 μ.μ

Read More

Κυριακή των Βαΐων.

 

Κυριακή των Βαΐων σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί και βλέπουμε τον Ευαγγελιστή Ιωάννη να μας περιγράφει παραστατικά την είσοδο του Κυρίου μας στην αγία Πόλη τα Ιεροσόλυμα. Μια είσοδο θριαμβευτική που αρμόζει σε Βασιλέα. Με αλαλαγμούς, με ζητωκραυγές με επευφημίες και με τα Βάϊα των φοινίκων αυτά τα σύμβολα της νίκης υποδέχθηκαν οι Ιουδαίοι τον Κύριο μας, καθώς εισέρχονταν, όλο το πλήθος  που είχε συγκεντρωθεί εκεί για την εορτή του Πάσχα του ετοίμασε θερμή υποδοχή. Αυτοί όμως δεν εννόησαν δεν κατάλαβαν τη χάρη αυτού του Βασιλέως, δεν κατάλαβαν ότι αυτός που εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ δεν έρχεται με υπέροχή αλλά έρχεται απλά και ταπεινά όπως πορεύθηκε, αγαπητοί μου αδελφοί, σε όλη του τη ζωή ο Χριστός μας. Βλέπουμε όμως ότι ο Κύριος δεν συγκινήθηκε από την υποδοχή εκείνη, και βέβαια ήταν βασιλιάς, όχι όμως όπως νόμιζαν οι συμπατριώτες του. Εκείνοι τον ήθελαν κοσμικό, επίγειο, εθνικό απελευθερωτή αυτόν που θα τους χορτάσει την κοιλιά, αυτόν που θα τους κάνει επίγεια θαύματα και θα ανασταίνει νεκρούς. Ενώ ο Κύριος είναι βασιλιάς των καρδιών και  η βασιλεία του δεν είναι «ἐκ τοῦ κόσμου τοῦτου». Είναι πνευματική και περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους οι οποίοι τον πιστεύουν και τον αγαπούν ολόψυχα, ειλικρινά και έμπρακτα.  Είδη τους έχει προϊδεάσει όλους για τα επερχόμενα, ότι δεν ήλθε για να αναλάβει κοσμική δόξα και εξουσία, αλλά ήρθε για να παραδοθεί στους σταυρωτές Του και να θυσιαστεί για την σωτηρία του κόσμου και με το Πανάγιο αίμα Του να ξεπλύνει το χειρόγραφο των αμαρτιών μας. Τον υποδεχόμαστε γνωρίζοντας καλά ότι είναι ο βασιλεύς της ζωής και ο νικητής του θανάτου, ο Αναστάς Κύριος και Θεός μας. Φέρουμε στο στόμα μας κι εμείς το “Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου”, όχι επειδή προσδοκούμε να λάβουμε κάτι φθαρτό και επίγειο, αλλά γιατί ζούμε μέσα στη βεβαιότητα της Αναστάσεως. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτός ο Κύριος μας είναι Βασιλεύς της στρατευομένης Εκκλησία. Μια Βασιλεία πνευματική και αγία, η οποία έχει κεφαλή της τον ίδιο τον Κύριο. Πρέπει αδελφοί μου να γίνουμε συνειδητά και ζωντανά μέλη της Αγίας Εκκλησίας του Χριστού. Πρέπει να  αναπτυχθεί αυτός ο οργανικός σύνδεσμος αυτή η κοινωνία μεταξύ των ψυχών μας και του Κυρίου Ιησού. Αυτό όμως θα μπορέσει να επιτευχθεί  συμμετέχοντας ενεργά στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας. Θα πρέπει να τραφούμε με τη θεία χάρη που αυτή μάς προσφέρει και να συμμορφωθούμε σύμφωνα με τις επιταγές, τους νόμους και το θέλημα του Αγίου Θεού του ιδρυτού αυτής. Η συνέπεια όμως αυτή και η τήρηση του θείου θελήματος απαιτεί διαρκή αγώνα, χωρίς στάσεις. Για να φτάσει σ’ αυτήν ο άνθρωπος θα πρέπει να νεκρώσει το δικό του θέλημα, να βάλει χαλινάρι  στα πάθη του, να ξεριζώσει τις αδυναμίες του για  να μπορέσει να επιτύχει αυτό που ζήτησε ο Κύριος. Όποιος θέλει να γίνει δικός μου είπε,  πρέπει να αφήσει πίσω τον παλαιό άνθρωπο να αφήσει πίσω τον αμαρτωλό εαυτό του να αφήσει πίσω το θέλημα του και να πάρει το σταυρό του και να με ακολουθήσει. Αυτός είναι ο Βασιλέας Χριστός αγαπητοί μου αδελφοί και αυτά που ζητάει από εμάς είναι πολύ λίγα, σε σχέση με αυτά που έπαθε για μας αλλά και γι’ αυτά που είναι έτοιμος να κάνει για μας,  ας γίνουμε λοιπόν και εμείς πιστοί υπήκοοι αυτού του Βασιλέως της δόξης και ας καταλάβουμε ότι αυτός είναι ο απεσταλμένος του Θεού που θα μα σώσει  και θα μας λυτρώσει από την τυραννία και τη δουλεία του διαβόλου και αυτός είναι που θα μας εισαγάγει στην Βασιλεία των ουρανών.

πΙ.Κ

 

 

 

Read More

Ευαγγελική περικοπή Κυριακή των Βαΐων.

Ιωάν. ιβ΄ 1-18

Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν.  ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ.  ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ  Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου.  λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ,  Ἰούδας Σίμωνος  Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι·  διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;  εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ’ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν.  εἶπεν οὖν ὁ  Ἰησοῦς· ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό.  τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε.   Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν  Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν  Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν.  ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν,  ὅτι πολλοὶ δι’ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν  Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν  Ἰησοῦν.

Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται  Ἰησοῦς εἰς  Ἱεροσόλυμα,  ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ  Ἰσραήλ.  εὑρὼν δὲ ὁ  Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον·  μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου.  Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ  Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ.  Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν.  διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική

 Έξι μέρες πριν από το Πάσχα ήρθε ο Ιησούς στη Βηθανία όπου έμενε ο Λάζαρος, που είχε πεθάνει, και ο Ιησούς τον ανέστησε από τους νεκρούς.  Ετοίμασαν, λοιπόν, εκεί για χάρη του δείπνο, και η Μάρθα υπηρετούσε, ενώ ο Λάζαρος ήταν ένας απ’ αυτούς που παρακάθονταν μαζί με τον Ιησού στο δείπνο.  Τότε η Μαρία πήρε μια φιάλη από το πιο ακριβό άρωμα της νάρδου κι άλειψε τα πόδια του Ιησού. Έπειτα σκούπισε με τα μαλλιά της τα πόδια του, κι όλο το σπίτι γέμισε με την ευωδιά του μύρου.  Λέει τότε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους μαθητές του, αυτός που σκόπευε να τον προδώσει:  «Γιατί να μην πουληθεί αυτό το μύρο για τριακόσια αργυρά νομίσματα και τα χρήματα να διανεμηθούν στους φτωχούς;»  Αυτό το είπε όχι γιατί νοιαζόταν για τους φτωχούς, αλλά γιατί ήταν κλέφτης και, καθώς διαχειριζόταν το κοινό ταμείο, συχνά κρατούσε για τον εαυτό του από τα χρήματα που έβαζαν σ’ αυτό.  Είπε τότε ο Ιησούς: «Άφησέ την ήσυχη, αυτό που κάνει είναι για την ημέρα του ενταφιασμού μου.  Οι φτωχοί πάντοτε θα υπάρχουν κοντά σας, εμένα όμως δε θα με έχετε πάντοτε».

 Πλήθος πολύ από τους Ιουδαίους της πόλεως έμαθαν ότι ο Ιησούς βρίσκεται εκεί και ήρθαν για να δουν όχι μόνο αυτόν αλλά και το Λάζαρο, τον οποίο είχε αναστήσει από τους νεκρούς.  Γι’ αυτό οι αρχιερείς αποφάσισαν να σκοτώσουν και το Λάζαρο, επειδή εξαιτίας του πολλοί Ιουδαίοι εγκατέλειπαν αυτούς και πίστευαν στον Ιησού. Την άλλη μέρα το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν κραυγάζοντας: Δόξα στο Θεό! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο! Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ!  Ο Ιησούς είχε βρει ένα γαϊδουράκι και κάθισε πάνω του, όπως λέει η Γραφή: Μη φοβάσαι θυγατέρα μου, πόλη της Σιών, να που έρχεται σ΄εσένα ο βασιλιάς σου, σε γαϊδουράκι πάνω καθισμένος.  Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του, όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεϊκή δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για κείνον η  Γραφή, αυτά έκαναν σ΄ Αυτόν.  Όλοι, λοιπόν, εκείνοι που ήταν μαζί με τον Ιησού, όταν φώναξε το Λάζαρο από τον τάφο και τον ανέστησε από τους νεκρούς, διηγούνταν αυτά που είχαν δει. Γι’ αυτό ήρθε το πλήθος να τον προϋπαντήσει, επειδή έμαθαν ότι αυτός είχε κάνει το θαυμαστό αυτό σημείο.

Read More

Σάββατον του Λαζάρου. ( Η Έγερσις του Λαζάρου)

 

Σήμερα Αγαπητοί μου αδελφοί η αγία μας Εκκλησία εορτάζει την Ανάσταση πριν την Ανάσταση εορτάζει το θαύμα της εγέρσεως του Δικαίου Λαζάρου, όπως μας το περιγράφει πολύ παραστατικά ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Βλέπουμε τον Χριστό να φανερώνει για ακόμα μια φορά με θαυμαστό τρόπο την παντοδυναμία Του και όχι μόνο να αντιστρέφει την πορεία του θανάτου και να επαναφέρει τη ζωή αλλά να αναδομεί και την σάρκα του τεθνηκότος  Δικαίου Λάζαρου. Αξίζει αγαπητοί μου αδελφοί ωστόσο να σταθούμε και να δούμε μια λεπτομέρεια της διήγησης του σημερινού Ευαγγελίου, και δεν είναι άλλη από τη στιγμή που ο Ιησούς οδηγήθηκε στον τάφο του Λαζάρου όπου εκεί άκουσε από την αδελφή του Λαζάρου τη Μάρθα να Του λέει «Κύριε, ήδη όζει». Δηλαδή Κύριε πέρασαν είδη τέσσερις μέρες και μυρίζει. Εκεί βλέπουμε τον Ιησού να ατενίζει  τον λίθο που έφραζε την θύρα του μνήματος, και εκεί είναι που βλέπουμε αγαπητοί μου αδελφοί τον Ιησού να δακρύζει.  Αυτό όμως το δάκρυ του Ιησού δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται, γιατί ο Χριστός δεν ήταν απλά ένας φίλος του νεκρού Λάζαρου και δεν πήγε απλά να δει τον τόπο που τον έθαψαν. Αυτό το δάκρυ ήταν Θεανθρώπινο, αφού ο Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Δακρύζει λοιπόν ως άνθρωπος, γιατί πραγματικά αγαπά τον φίλο Του, γιατί νιώθει θλίψη για τον χωρισμό. Αλλά δακρύζει και ως Θεός, γιατί βλέπει τον θάνατο να κυριεύει και να κυριαρχεί επάνω στα πλάσματά Του, βλέπει την δημιουργία Του να δέχεται φθορά, βλέπει την θλίψη να ταλαιπωρεί τους ανθρώπους και την απελπισία να τους καταβάλλει. Βλέπει μια πραγματικότητα που ο ίδιος δεν έκανε για το πλάσμα Του αλλά αυτή η πραγματικότητα η φθορά και ο θάνατος εισήλθαν στον άνθρωπο  δια της αμαρτίας και της απομάκρυνσης από κοντά Του. Βλέπου αδελφοί μου έξω από το μνήμα να στέκει ο Θεός, βλέπουμε πίσω από τον λίθο μέσα στο μνήμα να στέκει ο θάνατος και η φθορά. Βρίσκεται δηλαδή ο Θεός πρόσωπο με πρόσωπο με τον προαιώνιο εχθρό Του. Εκεί είναι που έρχεται η ώρα της πρώτης μεγάλης αναμέτρησης ανάμεσα στον αρχηγό της Ζωή και τον θάνατο. Γιατί μέχρι εκείνη την ώρα η καταδίκη του θανάτου συνόδευε όλους τους ανθρώπους. Ο λίθος που έφραζε τον τάφο μετακινείται αλλά πριν προλάβει αυτή η οσμή του θανάτου να σκορπίσει στον αέρα, ο Ιησούς φωνάζει: «Λάζαρε, δεύρο έξω!». Το θαύμα είδη έχει συντελεστεί και η  ζωή έχει καταγράψει την πρώτη της νίκη ενάντια στον θάνατο. Σύντομα, με την πορεία του Χριστού στον Άδη και την Ανάστασή Του, θα επιτευχθεί ο οριστικός θρίαμβος και θα καταλυθεί το κράτος του θανάτου. Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε αγαπητοί μου αδελφοί είναι να ακολουθήσουμε ευλαβικά τον Ιησού σ’ αυτό το δύσκολο μονοπάτι προς το Γολγοθά. Και σίγουρα μετά απ’ όλη αυτή την ανάβαση θ’ ανατείλει το φως της Αναστάσεως και για όλους εμάς.

πΙ.Κ

Read More

Ευαγγελική περικοπή Σάββατον του Λαζάρου.

 (Έγερσις του Λαζάρου)

Ιωάννη  ΙΑ' 1-45

Ἦν δέ τις ἀσθενῶν Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει. ἀπέστειλαν οὖν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτὸν λέγουσαι· Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ. ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ’ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι’ αὐτῆς. ἠγάπα δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον. ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας· ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει τοῖς μαθηταῖς· ἄγωμεν εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν πάλιν. λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί· ραββί, νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ ᾿Ιουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐχὶ δώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας; ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει· ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ. ταῦτα εἶπε, καὶ μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν. εἶπον οὖν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Κύριε, εἰ κεκοίμηται, σωθήσεται. εἰρήκει δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει. τότε οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς παρρησίᾳ· Λάζαρος ἀπέθανε, καὶ χαίρω δι’ ὑμᾶς, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ’ ἄγωμεν πρὸς αὐτόν. εἶπεν οὖν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος τοῖς συμμαθηταῖς· ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ’ αὐτοῦ.

᾿Ελθὼν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἤδη ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ. ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν ῾Ιεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε, καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐληλύθεισαν πρὸς τὰς περὶ Μάρθαν καὶ Μαρίαν ἵνα παραμυθήσωνται αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν. ἡ οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαρία δὲ ἐν τῷ οἴκῳ ἐκαθέζετο. εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου. λέγει αὐτῷ Μάρθα· οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος. καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἀπῆλθε καὶ ἐφώνησε Μαρίαν τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς λάθρᾳ εἰποῦσα· ὁ διδάσκαλος πάρεστι καὶ φωνεῖ σε. ἐκείνη ὡς ἤκουσεν, ἐγείρεται ταχὺ καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν. οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν κώμην, ἀλλ’ ἦν ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡ Μάρθα. οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι οἱ ὄντες μετ’ αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παραμυθούμενοι αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαρίαν ὅτι ταχέως ἀνέστη καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτῇ, λέγοντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ. ἡ οὖν Μαρία ὡς ἦλθεν ὅπου ἦν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσεν αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας λέγουσα αὐτῷ· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανέ μου ὁ ἀδελφός. ᾿Ιησοῦς οὖν ὡς εἶδεν αὐτὴν κλαίουσαν καὶ τοὺς συνελθόντας αὐτῇ ᾿Ιουδαίους κλαίοντας, ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν, καὶ εἶπε· ποῦ τεθείκατε αὐτόν; λέγουσιν αὐτῷ· Κύριε, ἔρχου καὶ ἴδε. ἐδάκρυσεν ὁ ᾿Ιησοῦς. ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι· ἴδε πῶς ἐφίλει αὐτόν· τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· οὐκ ἠδύνατο οὗτος, ὁ ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ, ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτος μὴ ἀποθάνῃ; ᾿Ιησοῦς οὖν, πάλιν ἐμβριμώμενος ἐν ἑαυτῷ, ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦν δὲ σπήλαιον, καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπ’ αὐτῷ. λέγει ὁ ᾿Ιησοῦς· ἄρατε τὸν λίθον. λέγει αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ τοῦ τεθνηκότος Μάρθα· Κύριε, ἤδη ὄζει· τεταρταῖος γάρ ἐστι. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, ὄψει τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ; ἦραν οὖν τὸν λίθον οὗ ἦν ὁ τεθνηκὼς κείμενος. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ εἶπε· πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου. ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω. καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο. λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν. Πολλοὶ οὖν ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων, οἱ ἐλθόντες πρὸς τὴν Μαρίαν καὶ θεασάμενοι ἃ ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική

Ήταν τότε κάποιος που ασθενούσε, ο Λάζαρος από τη Βηθανία, από το χωριό της Μαρίας και της Μάρθας της αδελφής της. Και ήταν η Μαρία εκείνη που άλειψε τον Κύριο με μύρο και σκούπισε τα πόδια του με τα μαλλιά της, της οποίας ο αδελφός της ο Λάζαρος ασθενούσε. Απέστειλαν ανθρώπους, λοιπόν, οι αδελφές προς αυτόν και έλεγαν: «Κύριε, δες, αυτός που αγαπάς ασθενεί». Όταν το άκουσε τότε ο Ιησούς, είπε: «Αυτή η ασθένεια δεν είναι για θάνατο, αλλά για τη δόξα του Θεού, για να δοξασθεί ο Υιός του Θεού μέσω αυτής». Μάλιστα ο Ιησούς αγαπούσε τη Μάρθα και την αδελφή της και το Λάζαρο. Μόλις λοιπόν άκουσε ότι ασθενεί, τότε έμεινε στον τόπο όπου ήταν δύο ημέρες. Έπειτα, μετά από αυτό, λέει στους μαθητές: «Ας πηγαίνουμε στην Ιουδαία πάλι». Του λένε οι μαθητές: «Ραβί, τώρα ζητούσαν να σε λιθοβολήσουν οι Ιουδαίοι, και πάλι πηγαίνεις εκεί;» Αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Δεν είναι δώδεκα οι ώρες της ημέρας; Αν κάποιος περπατά την ημέρα, δε σκοντάφτει, γιατί το φως του κόσμου τούτου βλέπει. Αν όμως κάποιος περπατά τη νύχτα, σκοντάφτει, γιατί το φως δεν είναι με αυτόν». Αυτά είπε, και μετά από αυτό τους λέει: «Ο Λάζαρος ο φίλος μας έχει κοιμηθεί, αλλά πορεύομαι για να τον ξυπνήσω». Του είπαν λοιπόν οι μαθητές: «Κύριε, αν έχει κοιμηθεί, θα σωθεί». Ο Ιησούς όμως είχε μιλήσει για το θάνατό του. Ενώ εκείνοι νόμισαν ότι μιλάει για την κοίμηση του ύπνου. Τότε λοιπόν τους είπε ο Ιησούς καθαρά: «Ο Λάζαρος πέθανε, και χαίρομαι για σας, για να πιστέψετε, επειδή δεν ήμουν εκεί. Αλλά ας πηγαίνουμε προς αυτόν». Είπε τότε ο Θωμάς, ο λεγόμενος Δίδυμος, στους συμμαθητές του: «Ας πηγαίνουμε κι εμείς να πεθάνουμε μαζί του».

Όταν ήρθε λοιπόν ο Ιησούς, τον βρήκε ήδη τέσσερις ημέρες να είναι στο μνήμα. Και η Βηθανία ήταν κοντά στα Ιεροσόλυμα σε απόσταση μικρότερη από τρία χιλιόμετρα. Και πολλοί από τους Ιουδαίους είχαν έρθει προς τη Μάρθα και τη Μαρία, για να τις παρηγορήσουν για τον αδελφό τους. Η Μάρθα, λοιπόν, μόλις άκουσε ότι ο Ιησούς έρχεται, τον προϋπάντησε. Και η Μαρία καθόταν μέσα στον οίκο. Είπε τότε η Μάρθα προς τον Ιησού: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, δε θα πέθαινε ο αδελφός μου. Αλλά και τώρα ξέρω ότι όσα ζητήσεις από το Θεό, θα σου τα δώσει ο Θεός». Της λέει ο Ιησούς: «Θα αναστηθεί ο αδελφός σου». Του λέει η Μάρθα: «Ξέρω ότι θα αναστηθεί κατά την ανάσταση, την έσχατη ημέρα». Της είπε ο Ιησούς: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σ’ εμένα κι αν πεθάνει θα ζήσει, και καθένας που ζει και πιστεύει σ’ εμένα δε θα πεθάνει στον αιώνα. Το πιστεύεις αυτό;» Του λέει: «Ναι, Κύριε. Εγώ έχω πιστέψει ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο ερχόμενος στον κόσμο». Και όταν είπε αυτό, έφυγε και φώναξε τη Μαρία την αδελφή της κρυφά και της είπε: «Ο δάσκαλος είναι εδώ και σε φωνάζει». Εκείνη τότε, μόλις το άκουσε, σηκώθηκε γρήγορα και ερχόταν προς αυτόν. Ακόμα, λοιπόν, ο Ιησούς δεν είχε έρθει στο χωριό, αλλά ήταν ακόμα στον τόπο όπου τον προϋπάντησε η Μάρθα. Οι Ιουδαίοι, τότε, που ήταν μαζί της στην οικία και την παρηγορούσαν, όταν είδαν τη Μαρία ότι γρήγορα σηκώθηκε και εξήλθε, την ακολούθησαν, επειδή νόμισαν ότι πηγαίνει στο μνήμα, για να κλάψει εκεί. Η Μαρία, λοιπόν, μόλις ήρθε εκεί όπου ήταν ο Ιησούς, όταν τον είδε, έπεσε μπροστά στα πόδια του και του λέει: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, δε θα μου πέθαινε ο αδελφός». Ο Ιησούς, τότε, καθώς την είδε να κλαίει και τους Ιουδαίους που ήρθαν μαζί της να κλαίνε, αναστέναξε στο πνεύμα του και ταράχτηκε και είπε: «Πού τον έχετε θέσει;» Του λένε: «Κύριε, έλα και δες». Δάκρυσε ο Ιησούς. Έλεγαν λοιπόν οι Ιουδαίοι: «Δες πώς τον αγαπούσε». Μερικοί όμως από αυτούς είπαν: «Δεν μπορούσε αυτός, που άνοιξε τα μάτια του τυφλού, να κάνει ώστε και αυτός να μην πεθάνει;»  Ο Ιησούς, λοιπόν, πάλι αφού αναστέναξε μέσα του, έρχεται στο μνήμα. Και εκείνο ήταν σπήλαιο, και ένας λίθος βρισκόταν πάνω του στην είσοδο. Λέει ο Ιησούς: «Σηκώστε το λίθο». Του λέει η αδελφή του πεθαμένου, η Μάρθα: «Κύριε, ήδη μυρίζει, γιατί είναι η τέταρτη ημέρα που πέθανε». Της λέει ο Ιησούς: «Δε σου είπα ότι, αν πιστέψεις, θα δεις τη δόξα του Θεού;» Σήκωσαν λοιπόν το λίθο. Τότε ο Ιησούς σήκωσε τους οφθαλμούς του πάνω και είπε: «Πατέρα, σε ευχαριστώ γιατί με άκουσες. Εγώ βέβαια ήξερα ότι πάντα με ακούς, αλλά για το πλήθος που έχει σταθεί γύρω το είπα, για να πιστέψουν ότι εσύ με απέστειλες». Και αφού είπε αυτά, με μεγάλη φωνή κραύγασε: «Λάζαρε, βγες έξω». Εξήλθε τότε ο πεθαμένος, έχοντας δεμένα τα πόδια του και τα χέρια του με επιδέσμους, και το πρόσωπό του ήταν περιδεμένο με μαντίλι. Τους λέει ο Ιησούς: «Λύστε τον και αφήστε τον να φύγει». Πολλοί λοιπόν από τους Ιουδαίους που ήρθαν προς τη Μαρία και είδαν όσα έκανε πίστεψαν σ’ αυτόν.

Read More