Σάββατον του Λαζάρου. ( Η Έγερσις του Λαζάρου)

 

Σήμερα Αγαπητοί μου αδελφοί η αγία μας Εκκλησία εορτάζει την Ανάσταση πριν την Ανάσταση εορτάζει το θαύμα της εγέρσεως του Δικαίου Λαζάρου, όπως μας το περιγράφει πολύ παραστατικά ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Βλέπουμε τον Χριστό να φανερώνει για ακόμα μια φορά με θαυμαστό τρόπο την παντοδυναμία Του και όχι μόνο να αντιστρέφει την πορεία του θανάτου και να επαναφέρει τη ζωή αλλά να αναδομεί και την σάρκα του τεθνηκότος  Δικαίου Λάζαρου. Αξίζει αγαπητοί μου αδελφοί ωστόσο να σταθούμε και να δούμε μια λεπτομέρεια της διήγησης του σημερινού Ευαγγελίου, και δεν είναι άλλη από τη στιγμή που ο Ιησούς οδηγήθηκε στον τάφο του Λαζάρου όπου εκεί άκουσε από την αδελφή του Λαζάρου τη Μάρθα να Του λέει «Κύριε, ήδη όζει». Δηλαδή Κύριε πέρασαν είδη τέσσερις μέρες και μυρίζει. Εκεί βλέπουμε τον Ιησού να ατενίζει  τον λίθο που έφραζε την θύρα του μνήματος, και εκεί είναι που βλέπουμε αγαπητοί μου αδελφοί τον Ιησού να δακρύζει.  Αυτό όμως το δάκρυ του Ιησού δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται, γιατί ο Χριστός δεν ήταν απλά ένας φίλος του νεκρού Λάζαρου και δεν πήγε απλά να δει τον τόπο που τον έθαψαν. Αυτό το δάκρυ ήταν Θεανθρώπινο, αφού ο Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Δακρύζει λοιπόν ως άνθρωπος, γιατί πραγματικά αγαπά τον φίλο Του, γιατί νιώθει θλίψη για τον χωρισμό. Αλλά δακρύζει και ως Θεός, γιατί βλέπει τον θάνατο να κυριεύει και να κυριαρχεί επάνω στα πλάσματά Του, βλέπει την δημιουργία Του να δέχεται φθορά, βλέπει την θλίψη να ταλαιπωρεί τους ανθρώπους και την απελπισία να τους καταβάλλει. Βλέπει μια πραγματικότητα που ο ίδιος δεν έκανε για το πλάσμα Του αλλά αυτή η πραγματικότητα η φθορά και ο θάνατος εισήλθαν στον άνθρωπο  δια της αμαρτίας και της απομάκρυνσης από κοντά Του. Βλέπου αδελφοί μου έξω από το μνήμα να στέκει ο Θεός, βλέπουμε πίσω από τον λίθο μέσα στο μνήμα να στέκει ο θάνατος και η φθορά. Βρίσκεται δηλαδή ο Θεός πρόσωπο με πρόσωπο με τον προαιώνιο εχθρό Του. Εκεί είναι που έρχεται η ώρα της πρώτης μεγάλης αναμέτρησης ανάμεσα στον αρχηγό της Ζωή και τον θάνατο. Γιατί μέχρι εκείνη την ώρα η καταδίκη του θανάτου συνόδευε όλους τους ανθρώπους. Ο λίθος που έφραζε τον τάφο μετακινείται αλλά πριν προλάβει αυτή η οσμή του θανάτου να σκορπίσει στον αέρα, ο Ιησούς φωνάζει: «Λάζαρε, δεύρο έξω!». Το θαύμα είδη έχει συντελεστεί και η  ζωή έχει καταγράψει την πρώτη της νίκη ενάντια στον θάνατο. Σύντομα, με την πορεία του Χριστού στον Άδη και την Ανάστασή Του, θα επιτευχθεί ο οριστικός θρίαμβος και θα καταλυθεί το κράτος του θανάτου. Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε αγαπητοί μου αδελφοί είναι να ακολουθήσουμε ευλαβικά τον Ιησού σ’ αυτό το δύσκολο μονοπάτι προς το Γολγοθά. Και σίγουρα μετά απ’ όλη αυτή την ανάβαση θ’ ανατείλει το φως της Αναστάσεως και για όλους εμάς.

πΙ.Κ