Κυριακή (Α' Ματθαίου) Των Αγίων Πάντων

 

Σήμερα ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ ἁγία μας ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν μνήμη Πάντων των Ἁγίων, καὶ ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ οἱ ἅγιοί της ἐκκλησίας μας. Οἱ Ἅγιοι Πάντες εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ποῦ ἐφάρμοσαν καὶ ἔκαναν πράξη στὴν ἐπίγεια ζωὴ τοὺς τὶς ἀλήθειες τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Γὶ΄αὐτὸ καὶ οἱ «Βίοι τῶν Ἁγίων» στὴν πραγματικότητα εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο ἐφαρμοσμένο στὴν πράξη, ἢ μὲ ἄλλα λόγια μποροῦμε νὰ ποῦμε, ἐφαρμοσμένη Δογματική, ἐπειδὴ οἱ Ἅγιοι ἐβίωσαν ὅλες τὶς αἰώνιες δογματικὲς ἀλήθειες ποῦ πηγάζουν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο. Εἶναι πολλὲς οἱ κατηγορίες , οἱ τάξεις τῶν Ἁγίων. Κάθε μία ἔχει τὸ χαρακτηριστικό της γνώρισμα, τὸ ξεχωριστό της Χάρισμα! Ἀλλὰ οἱ Ἅγιοι σ΄ὅποιο τάγμα καὶ ἂν ἀνήκουν, ἔχουν κάτι τὸ κοινὸ ὅλοι: Τὴν ὁμολογία. Εἶναι ὑποχρεωτικὸ γνώρισμα ἡ ὅμολογια.

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας θεωρεῖ ἀπαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας τὴν ὁμολογία. Ὅπως δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρὶς καρδιὰ καὶ στόμα, ἄλλο τόσο δὲν λογίζεται χριστιανὸς χωρὶς πίστη καὶ ὁμολογία. Ἡ πίστη ἔχει σχέση μὲ τὴν καρδιά?ἡ ὁμολογία μὲ τὸ στόμα. Στὸ στόμα ἔρχεται τὸ ξεχείλισμα τῆς καρδιᾶς. «ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ.» (Μὰτθ 12:34).

Ἡ ὁμολογία, λοιπόν, δὲν εἶναι γνώρισμα μόνο ὅλων των Ἁγίων, ἀλλὰ κοινὸ γνώρισμα ὅλων των Χριστιανῶν. Καὶ πρέπει νὰ φανερώνεται μὲ θάρρος, ἀλλὰ καὶ μὲ σοφία καὶ μὲ διάκριση. Θάρρος χωρὶς σοφία σημαίνει ἀκρισία. Σοφία χωρὶς θάρρος εἶναι δειλία. Καὶ τὰ δύο χρειάζεται ἡ ὁμολογία. Χρειάζεται ἀκόμη καὶ ἕνα τρίτο: τὴν συνέπεια στὴ ζωή μας. Πολλοὶ Ἅγιοι ἔλεγαν λίγα μὲ τὸ στόμα ἀλλὰ δίδασκαν πάρα πολλὰ μὲ τὸ βίο τους. Ὁπωσδήποτε, ὅμως, προσέφεραν καὶ τὴ μαρτυρία τοῦ λόγου. Ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀλήθειας στὴν καθημερινὴ ζωὴ μᾶς εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς σωτηρίας μας. Ἡ ὁμολογία, ὅμως, αὐτὴ δὲν εἶναι μόνο τα θαρρετὰ λόγια τῆς ἀληθείας, ὅπως νομίζουν πολλοί. Ὁμολογία τῆς ἀληθείας σημαίνει σωστὴ στάση στὸ διάβα τῆς ζωῆς μας, δηλαδὴ κατὰ Χριστό. Ὁμολογία εἶναι τὸ μαρτύριο, ἡ ἄσκηση, ἡ λειτουργικὴ ζωή. Ὁμολογία εἶναι ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη καὶ ἡ ἀληθινὴ βίωση τῶν μυστηρίων.

Δὲν μποροῦμε νὰ ὁμολογοῦμε Χριστὸ καὶ νὰ ζοῦμε μὲ τὸν ἀντίχριστο. Δὲν μποροῦμε νὰ εἴμαστε ὑπέρμαχοι τῆς ἀλήθειας καὶ ὅπου θιγόμαστε νὰ χρησιμοποιοῦμε τὸ ψέμα. Δὲν μποροῦμε νὰ ζητᾶμε δικαιοσύνη καὶ ἐμεῖς νὰ ἀδικοῦμε. Ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀληθείας ἀπαιτοῦν συνέπεια στὴ ζωή μας. Οἱ ἀληθινοὶ ὁμολογητὲς εἶναι ἀληθινοὶ ἅγιοι. Αὐτοὺς θὰ ὁμολογήσει ὁ Χριστὸς μπροστὰ στὸν Οὐράνιο Πατέρα Του, ὅπως ἀναφέρει στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο. Ὅποιος, λοιπόν, θέλει νὰ πάρει θέση κοντὰ στὸ Θεὸ καὶ νὰ λογίζετε τέκνο Του, πρέπει νὰ ὁμολογεῖ μὲ ὅλη του τὴ ζωή, παντοῦ καὶ πάντοτε, τὸ Χριστὸ χωρὶς νὰ σκέπτεται τὸ κοσμικὸ κόστος.

π.Ι.Κ