Κυριακή Ε' Νηστειών. (Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας).

 

Αγαπητοί μου αδελφοί, πολλές φορές αναφέραμε μέχρι σήμερα ότι η Σαρακοστή είναι ένα πνευματικό μονοπάτι που καλούμαστε εμείς όλοι  οι πιστοί Χριστιανοί να περπατήσουμε και όχι για κάποιο  άγνωστο λόγο, περπατώντας αυτό το μονοπάτι καλούμαστε να αποτινάξουμε τον παλαιό άνθρωπο αυτόν που έχει υποστεί φθορά από τις μηχανορραφίες του Διαβόλου και να ενδυθούμε αυτόν τον νέο και να γίνουμε συνοδοιπόροι του  Σταυροθέντα και Αναστάντα Ιησού Χριστού μας. Το μονοπάτι αυτό όμως έχει και ένα τέλος, σιγά σιγά τελειώνει, αφού όπως γνωρίζετε αυτή η Κυριακή Ε’ των Νηστειών είναι η τελευταία Κυριακή αυτής της ευλογημένης περιόδου. Την επόμενη εβδομάδα θα εορτάσουμε την πανηγυρική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και στη συνέχεια θα δούμε το Χριστό να πορεύεται προς τον Σταυρό και την Ανάσταση.

Λίγες μέρες λοιπόν απέμειναν πριν από αυτά τα σημαντικά για τη σωτηρία μας γεγονότα, Έτσι η Αγία μας  Εκκλησία προσπαθεί να  προετοιμάσει ακόμα περισσότερο το Χριστεπώνυμο πλήρωμα για όλη αυτή την πορεία προς τη σωτηρία, γι’ αυτό και βλέπουμε στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή το Χριστό να μιλάει στους μαθητές του, αλλά κατ’ επέκταση και σε όλους εμάς, γι’ αυτά τα οποία θα συμβούν όταν θα φθάσουν στα Ιεροσόλυμα. Δείχνει σ' όλους μας το σωστό τρόπο, που μπορούμε να υποδεχτούμε τη θυσία του Γολγοθά.

Πιο συγκεκριμένα, ενώ ο Ιησούς με τους μαθητές του ανηφορίζουν προς τα Ιεροσόλυμα, ξαφνικά αρχίζει να τους μιλάει γι’ αυτά που πρόκειται να του συμβούν. Τους λέει δηλαδή ότι θα συλληφθεί και θα παραδοθεί στους αρχιερείς και αφού τον κρίνουν θα τον χλευάσουν, θα τον εμπαίξουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον ταπεινώσουν και στο τέλος θα τον καταδικάσουν σε θάνατο.

Το σημερινό Ευαγγέλιο, αδελφοί μου, παρουσιάζει τον Κύριο να προσπαθεί να πει στους μαθητές Του για όλα αυτά τα οποία θα συμβούν σε λίγες ημέρες. Τους μιλάει για το Σταυρό, για τα πάθη Του, για την Ανάστασή Του και γενικά για όλα αυτά τα μεγάλα και σωτήρια για τον άνθρωπο γεγονότα. Βλέπετε, όμως, οι μαθητές παραμένουν προσκολλημένοι στα επίγεια και στα βιοτικά δεν μπορούν να καταλάβουν όλα αυτά που τους λέει ο Σωτήρας. Παρ’ όλο που έχουν ζήσει κοντά στο Χριστό και έχουν δει με τα ίδια τους τα μάτια να συμβαίνουν τόσα και τόσα, εκείνοι βρίσκονται και πάλι στο ίδιο επίπεδο, αφού δεν πιστεύουν ακόμα όσα τους λέει ο διδάσκαλός τους.

 Τώρα, αυτά τα ίδια λόγια, λίγες μέρες πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα, έρχεται σήμερα ο Χριστός να τα απευθύνει και σε εμάς, αδελφοί μου. Μας θυμίζει με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα πρόκειται να του συμβούν. Τα ερωτήματα πολλά που προκύπτουν αλλά το μεγαλύτερο και ποιο βασικό ερώτημα είναι, αν εμείς οι άνθρωποι είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε αυτά τα γεγονότα όπως θέλει ο Χριστός μας σήμερα.  Σήμερα καταδικάζουμε την συμπεριφορά του Ιωάννη και του Ιακώβου των υιών του Ζεβεδαίου, που ενώ ο Χριστός τους μιλούσε για τα πάθη Του και την Ανάστασή Του αλλά και την επουράνια βασιλεία Του, εκείνοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν όσα τους έλεγε και ουσιαστικά ονειρεύονταν θέσεις και πρωτοκαθεδρίες  και επίγεια δόξα. Αρά αν σκεφτόμαστε και εμείς έτσι και ζούμε σύμφωνα με το συμφέρον μας και το συμφέρον των δικών μας ανθρώπων, πως θα μπορέσουμε να γίνουμε κι εμείς συνοδοιπόροι του Κυρίου μας.

 Για να ζήσουμε αγαπητοί μου αδελφοί  τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας και να τα εννοήσουμε όπως θέλει ο Χριστός, απαιτείται ένα βασικό στοιχείο και αυτό είναι η μετάνοια.

Ένας  φωτισμένος Πατέρας της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς  έλεγε για τη μετάνοια: ‘’Μετάνοια είναι να μισήσει κανείς την αμαρτία και να αγαπήσει την αρετή. Να απομακρυνθεί από το κακό και να εκτελεί το αγαθό’’.  Πρέπει να καταλάβουμε ότι μετάνοια σημαίνει αλλαγή του νου, αλλαγή του τρόπου ζωής μας.

Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη μιας μεγάλης Οσίας η οποία υπήρξε τρανό παράδειγμα μετανοίας και μεταστροφής στην εν Χριστό ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Πατέρες έβαλαν την μνήμη της να τιμάτε την τελευταία Κυριακή των Νηστειών πριν δηλαδή από το πάθος και την Ανάσταση, το έκαναν αυτό για να δείξουν σε όλους εμάς πόσο καρποφόρα είναι η μετάνοια και πόσο μπορεί να αγιάσει τον άνθρωπο που την κάνει κτήμα του και να του προσφέρει την εν Χριστό σωτηρία.

Βλέπουμε αδελφοί μου στον βίο της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, που η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα, μια γυναίκα αμαρτωλή και κυριευμένη από τα σαρκικά πάθη, να φτάνει στα Ιεροσόλυμα την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και να προσπαθεί να εισέλθει μαζί με το πλήθος των προσκυνητών στο Ναό της Αναστάσεως, αλλά μία αόρατη δύναμη της εμπόδισε την είσοδο. Αφού προσπάθησε τρεις φορές, υποχώρησε για λίγο και στάθηκε παράμερα σε κάποιο σημείο της αυλής. Τότε ήταν σύμφωνα με την αφήγηση της που αισθάνθηκε την αιτία που την εμπόδιζε να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου. Διότι άγγιξε την καρδιά της λόγος σωτήριος, ο οποίος της φανέρωσε ότι η ακαθαρσία των έργων που έπραττε  και η αμαρτωλότητα του βίου της ήταν αυτά που της έκλεινε την είσοδο.

Τότε ήταν που συναισθάνθηκε την αμαρτία, όλο αυτό όμως ήταν η αφορμή για την μετάνοια και την μεταστροφή της. Άρχισε να θρηνεί και να φωνάζει από τα βάθη της καρδιάς της. Στην συνέχεια η Αγία Μαρία απευθύνθηκε στην Παναγία και υποσχέθηκε πως αν αξιωθεί να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, θα εγκαταλείψει τον κόσμο και την αμαρτία. Έτσι, μετά απ’ αυτό η Αγία Βρέθηκε μέσα στο Ναό και αξιώθηκε να προσκυνήσει τον ζωοποιό Σταυρό, είδε τα μυστήρια του Θεού και αισθάνθηκε πόσο πρόθυμος είναι ο Κύριος να δεχτεί τη μετάνοιά της. Τόσο πρόθυμος είναι να δεχτεί και τη δικιά μας μετάνοια αδελφοί μου και μας καλεί, αφού μετανοήσουμε και αφήσουμε πίσω κάθε τι που μας κρατάει κολλημένους στα μίζερα πράγματα αυτού του κόσμου, να ζωντανέψουμε στις καρδιές μας, όπως έκανε η Αγία Μαρία η Αιγυπτία.

π.Ι.Κ