Κυριακής Δ' Νηστειών. (Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος)

 

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή αγαπητοί μου αδελφοί  μας παρουσιάζει ο Ευαγγελιστής Μάρκος τη δραματική κατάσταση ενός παιδιού αλλά και του  γονέα του. Ποια ήταν λοιπόν η κατάσταση αυτού του νέου, είχε «πνεῦμα ἄλαλον» μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής, δηλαδή είχε δαιμόνιο ήταν δαιμονισμένος.  Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτού του δαιμονισμού που είχε ο νέος; Το αποτέλεσμα ήταν να κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του, γιατί ο δαίμονας  του έφερνε τάσεις αυτοκαταστροφής, δεν αρκούνταν μόνο στη ζημιά που έκανε στην ψυχή του, αλλά τον ωθούσε πότε στη φωτιά και πότε στο νερό, για να τον φονεύσει. Ο δύστυχος πατέρας του απευθύνθηκε στους μαθητές του Χριστού, αλλά χωρίς κανένα άμεσο αποτέλεσμα. Ευτύχησε όμως να οδηγηθεί από τον πατέρα του στο Χριστό και εκεί βρήκε την  θεραπεία. Βλέπουμε όμως ότι ο  Κύριος,  στηλίτευσε προηγουμένως την απιστία των μαθητών Του,  και λέει στον πατέρα του παιδιού “αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά για εκείνον που πιστεύει”. Κι εκείνος απαντά “πιστεύω, Κύριε, βοήθησέ με στην απιστία μου”. Τότε ο Ιησούς έδιωξε το ακάθαρτο πνεύμα από το παιδί, αργότερα, στην ερώτηση των μαθητών Του για τη δική τους αδυναμία, απάντησε ότι “τούτο το γένος δεν μπορεί με τίποτε άλλο να εκδιωχθεί, παρά μόνο με προσευχή και με νηστεία”.

 Ὁ διάβολος, αγαπητοί μου αδελφοί είναι οντότης και το έργο του είναι καταστρεπτικό για τον άνθρωπο και την δημιουργία, την φύση. Κάποιοι σήμερα ισχυρίζονται ότι ὁ διάβολος είναι απλή προσωποποίηση τού κακού, ψευδαίσθηση των χριστιανών, που επιμένουν να βλέπουν παντού δαιμόνια. Ἡ Αγία Γραφή όμως διδάσκει ότι «εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου» (Α’ Ἰωάν. 3-8) και ακόμα πώς σαρκώθηκε και σταυρώθηκε και πέθανε και αναστήθηκε «ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστιν τὸν διαβόλον» (Ἑβραίους 2-14).

Φοβέρα τα όπλα που μας δίνει σήμερα ο Χριστός, Τη δύναμη της πίστεως, της προσευχής και της νηστείας αγαπητοί μου αδελφοί, κάνοντας έναν εύστοχο παραλληλισμό, οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε ότι όπως η παράβαση της νηστείας έδιωξε τον Αδάμ από τον Παράδεισο, έτσι και η νηστεία έχει τη δύναμη να φέρει και πάλι τον άνθρωπο κοντά στο Θεό. Διότι η νηστεία για τον χριστιανό δεν είναι ένα σωματικό αγώνισμα, αλλά πνευματικό. Έτσι, μαθαίνει σταδιακά να μην υποτάσσεται στις επιθυμίες του σώματος, και παράλληλα να επιθυμεί τα πνευματικά πράγματα.

 Ο Άγιος Ιωάννης, ὁ συγγραφέας της κλίμακας των αρετών, που σήμερα γιορτάζεται από την Εκκλησία μας, αυτή την δαιμονική επήρεια την αποκαλεί ακηδία. Λέγει λοιπόν ο Όσιος· «Ἀκηδία εἶναι παράλυσις τῆς ψυχῆς, χαλάρωσις νοῦ, ὀκνηρία, ἀδιαφορία, πρὸς πάντα ἀγῶνα, μῖσος κατὰ τοῦ ἐπαγγέλματος» το κακό είναι ο άνθρωπος  αγνοεί την περί δαιμόνων και διαβόλου πραγματικότητα και όχι μόνο δεν την αντιμετωπίζει, αλλά διστάζει να την ψηλαφίσει και να προβληματισθεί, να μιλήσει για διάβολο και αμαρτία. Έτσι λοιπόν μεγιστοποιείται ὁ κίνδυνος να μείνει ὁ σημερινός άνθρωπος ανίσχυρος, αδύνατος, αλύτρωτος. Απ’  όπου διώχνεται ὁ Θεός αγαπητοί μου αδελφοί βάζει το πόδι του την ίδια κιόλας στιγμή ο σατανάς, που εξωθεί τα πράγματα προς την απόγνωση, την ακηδία, την αθυμία, την κατάθλιψη. Είναι όμως καιρός να καταλάβουμε πώς μόνον ὁ ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, ο Κύριός και Ζωοδότης  Ιησούς Χριστός, μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά.

π.Ι.Κ